Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Nolíte obduráre corda vestra.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Nolíte obduráre corda vestra.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Gloria omittitur
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Nie zatwardzajcież serc waszych.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Nie zatwardzajcież serc waszych.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Chwała pominąć
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Pange, lingua, gloriósi
Prœlium certáminis,
Et super Crucis trophǽo
Dic triúmphum nóbilem,
Quáliter Redémptor orbis
Immolátus vícerit.
De paréntis protoplásti
Fraude Factor cóndolens,
Quando pomi noxiális
Morsu in mortem córruit,
Ipse lignum tunc notávit,
Damna ligni ut sólveret.
Hoc opus nostræ salútis
Ordo depopóscerat,
Multifórmis proditóris
Ars ut artem fálleret,
Et medélam ferret inde,
Hostis unde lǽserat.
Quando venit ergo sacri
Plenitúdo témporis,
Missus est ab arce Patris
Natus, orbis Cónditor,
Atque ventre virgináli
Carne amíctus pródiit.
Vagit infans inter arcta
Cónditus præsépia:
Membra pannis involúta
Virgo Mater álligat:
Et manus, pedésque, et crura
Stricta cingit fáscia.
Glória, et honor Deo
Usqueqáque Altíssimo,
Una Patri, Filióque;
Inclyto Paráclito:
Cui laus est et potéstas,
Per ætérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Opiewaj, języku
Zwycięstwo chwalebnej walki
I o znaku Krzyża
Śpiewaj wzniosłą pieśń triumfu:
Jak to Odkupiciel świata
Zwyciężył ofiarowany.
Współbolejąc nad przestępstwem
Pierwszego rodzica,
Gdy zjedzeniem zgubnego jabłka
Pogrążył się w śmierci,
Stwórca sam wówczas wyznaczył drzewo,
By znieść szkodę wyrządzoną przez drzewo.
Tego dzieła wymagał
Porządek naszego zbawienia:
By fortel podszedł fortel
Zmiennego zdrajcy
I pomoc przyniósł stąd,
Skąd zaszkodził wróg.
Kiedy zatem przyszło
Wypełnienie czasu świętego,
Posłany został ze stolicy Ojca
Syn, Stwórca świata,
I z żywota panieńskiego
Wystąpił okryty ciałem.
Płacze dziecię,
Złożone w ciasnym żłóbku:
Członki, pieluszkami okryte,
Wiąże Matka Dziewica
I ręce oraz nogi Boże
Starannie owija opaską.
Bezustanna chwała niechaj będzie
Błogosławionej Trójcy,
Równa Ojcu i Synowi,
Takaż cześć Pocieszycielowi:
Jednego i Troistego imię
Niechaj wysławia wszechświat.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Ut non delínquam.
Psalmus 38 [1]
38:2 Dixi: Custódiam vias meas: * ut non delínquam in lingua mea.
38:2 Pósui ori meo custódiam, * cum consísteret peccátor advérsum me.
38:3 Obmútui, et humiliátus sum, et sílui a bonis: * et dolor meus renovátus est.
38:4 Concáluit cor meum intra me: * et in meditatióne mea exardéscet ignis.
38:5 Locútus sum in lingua mea: * Notum fac mihi, Dómine, finem meum.
38:5 Et númerum diérum meórum quis est: * ut sciam quid desit mihi.
38:6 Ecce mensurábiles posuísti dies meos: * et substántia mea tamquam níhilum ante te.
38:6 Verúmtamen univérsa vánitas, * omnis homo vivens.
38:7 Verúmtamen in imágine pertránsit homo: * sed et frustra conturbátur.
38:7 Thesaurízat: * et ignórat cui congregábit ea.
38:8 Et nunc quæ est exspectátio mea? Nonne Dóminus? * Et substántia mea apud te est.
38:9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me: * oppróbrium insipiénti dedísti me.
38:10 Obmútui, et non apérui os meum, quóniam tu fecísti: * ámove a me plagas tuas.
38:12 A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: * propter iniquitátem corripuísti hóminem.
38:12 Et tabéscere fecísti sicut aráneam ánimam ejus: * verúmtamen vane conturbátur omnis homo.
38:13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam: * áuribus pércipe lácrimas meas.
38:13 Ne síleas: quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus, * sicut omnes patres mei.
38:14 Remítte mihi, ut refrígerer priúsquam ábeam, * et ámplius non ero.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. That I sin not.
Psalm 38 [1]
38:2 Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, * abym nie zgrzeszył językiem moim.
38:2 Położyłem straż u ust moich, * gdy stał grzesznik naprzeciw mnie.
38:3 Zaniemiałem i uniżyłem się, i zamilczałem o szczęściu, * i ból mój odnowił się.
38:4 Rozgorzało serce moje we mnie, * a w rozmyślaniu moim rozpalił się ogień.
38:5 Rzekłem językiem moim: * Oznajmij mi, Panie, koniec mój.
38:5 I jaka jest liczba dni moich, * abym wiedział, czego mi niedostaje.
38:6 Oto pod miarę uczyniłeś dni moje, * a bytność moja jak nic jest przed Tobą.
38:6 Zaprawdę wszystko marność, * wszelki człowiek żyjący.
38:7 Zaiste, jak obraz przechodzi człowiek, * ale i próżno się trwoży.
38:7 Skarbi, * a nie wie, dla kogo to zbierze.
38:8 A teraz jakież jest oczekiwanie moje: czy nie Pan? * I bytność moja u Ciebie jest.
38:9 Od wszystkich nieprawości moich wyrwij mię, * na pośmiech głupiemu wydałeś mię.
38:10 Zaniemiałem i nie otworzyłem ust moich, bo Ty uczyniłeś: * odejmij ode mnie chłosty Twoje.
38:12 Od mocy ręki Twojej ja ustałem pod karą: * dla nieprawości ukarałeś człowieka.
38:12 I uczyniłeś, że wyschła jak pajęczyna dusza jego: * zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek.
38:13 Wysłuchaj modlitwę moją, Panie, i prośbę moją: * przyjmij w uszy łzy moje.
38:13 Nie milcz, bo ja przychodniem jestem u Ciebie * i pielgrzymem, jak wszyscy ojcowie moi.
38:14 Pofolguj mi, abym się ochłodził, pierwej niźli odejdę * i więcej mnie nie będzie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 39 [2]
39:2 Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi.
39:3 Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis.
39:3 Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos.
39:4 Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro.
39:4 Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino.
39:5 Beátus vir, cujus est nomen Dómini spes ejus: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas.
39:6 Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi.
39:6 Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum.
39:7 Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi.
39:7 Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio.
39:8 In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei.
39:10 Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna, * ecce, lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti.
39:11 Justítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi.
39:11 Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo.
39:12 Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.
39:13 Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem.
39:13 Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me.
39:14 Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvándum me réspice.
39:15 Confundántur et revereántur simul, qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam.
39:15 Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala.
39:16 Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
39:17 Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
39:18 Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei.
39:18 Adjútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ut non delínquam in lingua mea.
|
Psalm 39 [2]
39:2 Czekając oczekiwałem Pana, * i skłonił się ku mnie.
39:3 I wysłuchał próśb moich, * i wywiódł mię z dołu nędzy i z bagna błotnistego.
39:3 I postawił na skale nogi moje, * i naprostował kroki moje.
39:4 I włożył pieśń nową w usta moje, * hymn Bogu naszemu.
39:4 Ujrzy to wielu i będą się bać, * i będą mieć nadzieję w Panu.
39:5 Błogosławiony mąż, którego nadzieją jest imię Pańskie, * a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne.
39:6 Wiele uczyniłeś Ty, Panie, Boże mój, cudów Twoich, * i nie ma, kto by był podobny Tobie w myślach Twoich.
39:6 Opowiadałem i mówiłem: * liczniejsze są nad liczbę.
39:7 Ofiary i obiaty nie chciałeś, * ale uszy mi przysposobiłeś.
39:7 Całopalenia i za grzech nie żądałeś: * wtedy rzekłem: Oto idę.
39:8 W nagłówku księgi napisano o mnie, abym czynił wolę Twoją: * Boże mój, pragnąłem, i zakon Twój jest w środku serca mego.
39:10 Opowiadałem sprawiedliwość Twoją w zebraniu wielkim, * oto warg moich nie będę hamował, Panie, Ty wiesz.
39:11 Sprawiedliwości Twojej nie skryłem w sercu moim, * prawdę Twoją i zbawienie Twe opowiadałem.
39:11 Nie taiłem miłosierdzia Twego i prawdy Twojej * przed zgromadzeniem wielkim.
39:12 A Ty, Panie, nie oddalaj zmiłowania Twego ode mnie: * miłosierdzie Twoje i prawda Twoja zawsze mnie broniły.
39:13 Albowiem otoczyło mię zło, któremu nie masz liczby: * pojmały mię nieprawości moje, i nie mogłem przejrzeć.
39:13 Rozmnożyły się nad włosy głowy mojej * i serce moje opuściło mię.
39:14 Niech Ci się spodoba, Panie, abyś mię wyrwał, * Panie, ku ratunkowi memu wejrzyj.
39:15 Niech będą zawstydzeni i pohańbieni wszyscy, którzy szukają duszy mojej, * aby ją zabrać.
39:15 Niech się obrócą wstecz i niech się zawstydzą, * którzy mi życzą złego.
39:16 Niech odniosą natychmiast zelżywość swą, * którzy mi mówią: Ha, ha.
39:17 Niech się rozradują i uweselą w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają, * i niech mówią zawsze: Niech będzie uwielbiony Pan, którzy miłują zbawienie Twoje.
39:18 Ja zaś jestem żebrak i ubogi: * Pan stara się o mnie.
39:18 Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś Ty, * Boże mój, nie zwlekajże.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. That I sin not with my tongue.
|
Ant. Sana.
Psalmus 40 [3]
40:2 Beátus qui intéllegit super egénum, et páuperem: * in die mala liberábit eum Dóminus.
40:3 Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra: * et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus.
40:4 Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris ejus: * univérsum stratum ejus versásti in infirmitáte ejus.
40:5 Ego dixi: Dómine, miserére mei: * sana ánimam meam, quia peccávi tibi.
40:6 Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quando moriétur, et períbit nomen ejus?
40:7 Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor ejus congregávit iniquitátem sibi.
40:7 Egrediebátur foras, * et loquebátur in idípsum.
40:8 Advérsum me susurrábant omnes inimíci mei: * advérsum me cogitábant mala mihi.
40:9 Verbum iníquum constituérunt advérsum me: * Numquid qui dormit non adíciet ut resúrgat?
40:10 Étenim homo pacis meæ, in quo sperávi: * qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
40:11 Tu autem, Dómine, miserére mei, et resúscita me: * et retríbuam eis.
40:12 In hoc cognóvi quóniam voluísti me: * quóniam non gaudébit inimícus meus super me.
40:13 Me autem propter innocéntiam suscepísti: * et confirmásti me in conspéctu tuo in ætérnum.
40:14 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Heal.
Psalm 40 [3]
40:2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebującego i na ubogiego: * w dzień zły wybawi go Pan.
40:3 Pan niechaj go strzeże i zachowa przy życiu, i niech go uczyni szczęśliwym na ziemi * i niech go nie wydaje na wolę nieprzyjaciół jego.
40:4 Pan niech go wspomoże na łożu niemocy jego, * wszystką pościel jego odmieniłeś w chorobie jego.
40:5 Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nade mną, * uzdrów duszę moją, bo zgrzeszyłem Tobie.
40:6 Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: * Kiedyż umrze i zginie imię jego?
40:7 A jeśli przychodził w odwiedziny, marności mówił: * serce jego zgromadziło nieprawości sobie.
40:7 Wychodził precz * i rozpowiadał.
40:8 Wspólnie przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, * przeciwko mnie obmyślali mi zło.
40:9 Słowo niesprawiedliwe podnieśli przeciwko mnie: * Chyba ten, który śpi, więcej nie powstanie?
40:10 Nawet człowiek, z którym pokój miałem, któremu ufałem, * który jadał chleb mój, wielkie przeciw mnie uczynił podejście.
40:11 Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i podźwignij mię, * a oddam im.
40:12 Stąd poznałem, że mi chciałeś dobrze, * bo nie będzie się weselił nieprzyjaciel mój nade mną.
40:13 A mnie dla niewinności przyjąłeś * i utwierdziłeś mię przed obliczem Twoim na wieki.
40:14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieku i aż na wieki: * niech się stanie, niech się stanie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 41 [4]
41:2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum: * ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
41:3 Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum: * quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
41:4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte: * dum dícitur mihi quotídie: Ubi est Deus tuus?
41:5 Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam: * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei.
41:5 In voce exsultatiónis, et confessiónis: * sonus epulántis.
41:6 Quare tristis es, ánima mea? * et quare contúrbas me?
41:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
41:7 Ad meípsum ánima mea conturbáta est: * proptérea memor ero tui de terra Jordánis, et Hermóniim a monte módico.
41:8 Abýssus abýssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum.
41:8 Ómnia excélsa tua, et fluctus tui * super me transiérunt.
41:9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam: * et nocte cánticum ejus.
41:9 Apud me orátio Deo vitæ meæ, * dicam Deo: Suscéptor meus es.
41:10 Quare oblítus es mei? * et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
41:11 Dum confringúntur ossa mea, * exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei.
41:11 Dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus? * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
41:12 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Sana Dómine ánimam meam, qui peccávi tibi.
|
Psalm 41 [4]
41:2 Jak tęskni jeleń do źródeł wód, * tak tęskni dusza moja do Ciebie, Boże.
41:3 Pragnęła dusza moja Boga mocnego, żywego, * kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Bożym?
41:4 Były mi łzy moje chlebem we dnie i w nocy, * gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
41:5 Na to wspominałem i wylałem w sobie duszę moją: * że pójdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego.
41:5 Wśród pieśni wesela i chwały: * wpośród okrzyków biesiadnych.
41:6 Czemużeś smutna, duszo moja * i czemu mię trwożysz?
41:6 Miej nadzieję w Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: * zbawienie oblicza mego i Bóg mój.
41:7 We mnie samym zatrwożyła się dusza moja, * przeto będę na Cię pamiętał z ziemi Jordanu i Hermonu, od góry małej.
41:8 Przepaść przepaści przyzywa * wśród głosu wodospadów Twoich.
41:8 Wszystkie wezbrane fale Twoje i bałwany Twoje * na mnie się stoczyły.
41:9 We dnie Pan rozkazał miłosierdziu swemu, * a w nocy pieśń Jego.
41:9 Przy mnie modlitwa do Boga żywota mego, * rzeknę Bogu: Jesteś moim obrońcą.
41:10 Czemużeś mnie zapomniał * i czemu smutny chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
41:11 Gdy się łamią kości moje, * urągali mi którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi.
41:11 Gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój? * Czemuś jest smutna, duszo moja, i czemu mię trwożysz?
41:12 Miej nadzieję w Bogu, bo Go jeszcze wysławiać będę, * zbawienie oblicza mego i Bóg mój.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Heal my soul, O Lord, for I have sinned against Thee.
|
Ant. Eructávit.
Psalmus 43 [5]
43:2 Deus áuribus nostris audívimus: * patres nostri annuntiavérunt nobis.
43:2 Opus, quod operátus es in diébus eórum, * et in diébus antíquis.
43:3 Manus tua gentes dispérdidit, et plantásti eos: * afflixísti pópulos, et expulísti eos.
43:4 Nec enim in gládio suo possedérunt terram, * et brácchium eórum non salvávit eos:
43:4 Sed déxtera tua, et brácchium tuum, et illuminátio vultus tui: * quóniam complacuísti in eis.
43:5 Tu es ipse Rex meus et Deus meus: * qui mandas salútes Jacob.
43:6 In te inimícos nostros ventilábimus cornu: * et in nómine tuo spernémus insurgéntes in nobis.
43:7 Non enim in arcu meo sperábo: * et gládius meus non salvábit me.
43:8 Salvásti enim nos de affligéntibus nos: * et odiéntes nos confudísti.
43:9 In Deo laudábimur tota die: * et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
43:10 Nunc autem repulísti et confudísti nos: * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris.
43:11 Avertísti nos retrórsum post inimícos nostros: * et qui odérunt nos, diripiébant sibi.
43:12 Dedísti nos tamquam oves escárum: * et in géntibus dispersísti nos.
43:13 Vendidísti pópulum tuum sine prétio: * et non fuit multitúdo in commutatiónibus eórum.
43:14 Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, * subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.
43:15 Posuísti nos in similitúdinem géntibus: * commotiónem cápitis in pópulis.
43:16 Tota die verecúndia mea contra me est, * et confúsio faciéi meæ coopéruit me.
43:17 A voce exprobrántis, et obloquéntis: * a fácie inimíci, et persequéntis.
43:18 Hæc ómnia venérunt super nos, nec oblíti sumus te: * et iníque non égimus in testaménto tuo.
43:19 Et non recéssit retro cor nostrum: * et declinásti sémitas nostras a via tua:
43:20 Quóniam humiliásti nos in loco afflictiónis, * et coopéruit nos umbra mortis.
43:21 Si oblíti sumus nomen Dei nostri, * et si expándimus manus nostras ad deum aliénum:
43:22 Nonne Deus requíret ista? * ipse enim novit abscóndita cordis.
43:22 Quóniam propter te mortificámur tota die: * æstimáti sumus sicut oves occisiónis.
43:23 Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? * exsúrge, et ne repéllas in finem.
43:24 Quare fáciem tuam avértis, * oblivísceris inópiæ nostræ, et tribulatiónis nostræ?
43:25 Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra: * conglutinátus est in terra venter noster.
43:26 Exsúrge, Dómine, ádjuva nos: * et rédime nos propter nomen tuum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Mine heart.
Psalm 43 [5]
43:2 Boże, uszami naszymi słyszeliśmy, * ojcowie nasi nam opowiadali.
43:2 Sprawę, którąś uczynił we dni ich * i we dni starodawne.
43:3 Ręka Twoja narody wytraciła, a ich wszczepiłeś: * udręczyłeś narody i wygnałeś je.
43:4 Bo nie mieczem swym posiedli ziemię * i nie wybawiło ich ramię ich:
43:4 Ale prawica Twoja i ramię Twoje i światło oblicza Twego, * bo w nich upodobałeś sobie.
43:5 Ty sam jesteś królem moim i Bogiem moim, * który przeznaczasz wybawienie Jakubowi.
43:6 Przez Cię nieprzyjaciół naszych rogiem rozrzucimy, * a w imię Twoje wzgardzimy powstającymi przeciwko nam.
43:7 Albowiem nie w łuku moim nadzieję mieć będę * i nie mój miecz wybawi mnie.
43:8 Lecz Ty wybawiłeś nas od trapiących nas, * a mających nas w nienawiści zawstydziłeś.
43:9 W Bogu chlubić się będziemy przez cały dzień * i imię Twe wysławiać będziemy na wieki.
43:10 A teraz odtrąciłeś i zawstydziłeś nas * i nie będziesz wychodził, Boże, z zastępami naszymi.
43:11 Obróciłeś nas w tył za nieprzyjaciółmi naszymi, * a którzy nas w nienawiści mają, rozszarpywali nas sobie.
43:12 Wydałeś nas jak owce na pożarcie * i między pogan rozproszyłeś nas.
43:13 Sprzedałeś lud Twój za darmo * i nie było zysku za zamianę ich.
43:14 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, * na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są dokoła nas.
43:15 Uczyniłeś nas przysłowiem między narodami, * kiwaniem głowy między ludźmi.
43:16 Cały dzień wstyd mój jest przede mną, * a zawstydzenie oblicza mego okryło mię.
43:17 Od głosu lżącego i obmawiającego, * od oblicza nieprzyjaciela i prześladującego.
43:18 To wszystko przyszło na nas, a nie zapomnieliśmy Ciebie * i nie sprzeniewierzyliśmy się przymierzu Twojemu.
43:19 I nie cofnęło się wstecz serce nasze, * i nie odwróciłeś ścieżek naszych od drogi Twojej,
43:20 Bo poniżyłeś nas na miejscu utrapienia, * i okrył nas cień śmierci.
43:21 Jeśliśmy zapomnieli imienia Boga naszego * i jeśliśmy podnosili ręce nasze do boga cudzego:
43:22 Czyż się Bóg o to nie będzie pytał? * On bowiem zna skrytości serca.
43:22 Bo nas dla Ciebie mordują każdego dnia, * poczytani jesteśmy za owce na rzeź.
43:23 Powstań, czemu śpisz, Panie? * Powstań a nie odrzucaj na zawsze.
43:24 Czemu oblicze Twoje odwracasz, * zapominasz o niedoli naszej i o utrapieniu naszym?
43:25 Albowiem poniżona jest w prochu dusza nasza, * przylgnęło do ziemi ciało nasze.
43:26 Powstań, Panie, ratuj nas * i odkup nas dla imienia Twego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 44 [6]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória ejus fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ ejus afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Eructávit cor meum verbum bonum.
|
Psalm 44 [6]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre, * śpiewam pieśń moją królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza, * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszyś urodą nad syny człowiecze, rozlany jest wdzięk na wargach twoich, * dlatego pobłogosławił ci Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój do biódr twoich, * najmocniejszy.
44:5 W śliczności twojej i w piękności twojej * nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: * a poprowadzi cię przedziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod ciebie upadną * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków, * berłem prawości berło królestwa Twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, * przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.
44:9 Mirra i aloes i kasja wonieją z szat twoich, z domów z kości słoniowej: * stamtąd cię radowały córki królewskie w orszaku twoim.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojej w ubiorze złotym, * obleczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojej, * albowiem on jest Panem Bogiem twoim, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami, * obliczu twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
44:14 Wszystka chwała jej, córki królewskiej, wewnątrz, * w złocistych obramowaniach, w szatach różnobarwnych.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią, * przyprowadzą do ciebie bliskie jej.
44:16 Przyprowadzą je z weselem i z radością, * przywiodą je do świątyni królewskiej.
44:17 Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, * ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * z pokolenia na pokolenie.
44:18 Dlatego narody będą cię sławić wiecznie * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Mine heart is overflowing with a good matter.
|
Ant. Adjútor.
Psalmus 45 [7]
45:2 Deus noster refúgium, et virtus: * adjútor in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis.
45:3 Proptérea non timébimus dum turbábitur terra: * et transferéntur montes in cor maris.
45:4 Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: * conturbáti sunt montes in fortitúdine ejus.
45:5 Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.
45:6 Deus in médio ejus, non commovébitur: * adjuvábit eam Deus mane dilúculo.
45:7 Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: * dedit vocem suam, mota est terra.
45:8 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
45:9 Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram: * áuferens bella usque ad finem terræ.
45:10 Arcum cónteret, et confrínget arma: * et scuta combúret igni.
45:11 Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus: * exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
45:12 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Our help.
Psalm 45 [7]
45:2 Bóg nasz ucieczką i mocą, * pomocnikiem w uciskach, które nawiedziły nas bardzo.
45:3 Przeto się bać nie będziemy, gdy poruszy się ziemia * i przeniosą się góry w serce morza.
45:4 Szumiały i zamąciły się wody ich, * zatrzęsły się góry przed siłą Jego.
45:5 Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże, * poświęcił przybytek swój Najwyższy.
45:6 Bóg jest w pośrodku niego, nie będzie poruszone, * wyratuje je Bóg rano, na świtaniu.
45:7 Zaburzyły się narody i nachyliły się królestwa, * wydał głos swój, poruszyła się ziemia.
45:8 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
45:9 Pójdźcie i oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił cuda na ziemi, * usuwając wojny aż do krańców ziemi.
45:10 Skruszy łuk i zdruzgoce oręż, * i tarcze ogniem popali.
45:11 Uspokójcie się i zobaczcie, żem Ja jest Bogiem, * będę wywyższony między narodami i będę wywyższony na ziemi.
45:12 Pan zastępów z nami, * Bóg Jakuba obrońcą naszym.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 46 [8]
46:2 Omnes gentes, pláudite mánibus: * jubiláte Deo in voce exsultatiónis.
46:3 Quóniam Dóminus excélsus, terríbilis: * Rex magnus super omnem terram.
46:4 Subjécit pópulos nobis: * et gentes sub pédibus nostris.
46:5 Elégit nobis hereditátem suam: * spéciem Jacob, quam diléxit.
46:6 Ascéndit Deus in júbilo: * et Dóminus in voce tubæ.
46:7 Psállite Deo nostro, psállite: * psállite Regi nostro, psállite.
46:8 Quóniam Rex omnis terræ Deus: * psállite sapiénter.
46:9 Regnábit Deus super gentes: * Deus sedet super sedem sanctam suam.
46:10 Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham: * quóniam dii fortes terræ veheménter eleváti sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adjútor in tribulatiónibus.
|
Psalm 46 [8]
46:2 Wszystkie narody klaskajcie rękami, * wykrzykujcie Bogu głosem wesela.
46:3 Albowiem Pan wysoki, straszny, * król wielki nad wszystką ziemią.
46:4 Podbił ludy pod nas * i narody pod nogi nasze.
46:5 Obrał nam dziedzictwo swoje, * piękność Jakubową, którą umiłował.
46:6 Wstąpił Bóg wśród wesołego śpiewu, * i Pan przy głosie trąby.
46:7 Śpiewajcież Bogu naszemu, śpiewajcie: * śpiewajcie królowi naszemu, śpiewajcie.
46:8 Albowiem królem wszystkiej ziemi jest Bóg, * śpiewajcież mądrze.
46:9 Będzie królował Bóg nad narodami: * Bóg siedzi na stolicy swej świętej.
46:10 Książęta narodów zgromadzili się z Bogiem Abrahamowym, * albowiem mocni bogowie ziemi są bardzo wywyższeni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Our help in trouble.
|
Ant. Magnus Dóminus. ‡
Psalmus 47 [9]
47:2 Magnus Dóminus, ‡ et laudábilis nimis * in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus.
47:3 Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni.
47:4 Deus in dómibus ejus cognoscétur: * cum suscípiet eam.
47:5 Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt: * convenérunt in unum.
47:6 Ipsi vidéntes sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt: * tremor apprehéndit eos.
47:7 Ibi dolóres ut parturiéntis: * in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
47:9 Sicut audívimus, sic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: * Deus fundávit eam in ætérnum.
47:10 Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam, * in médio templi tui.
47:11 Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * justítia plena est déxtera tua.
47:12 Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Judæ: * propter judícia tua, Dómine.
47:13 Circúmdate Sion, et complectímini eam: * narráte in túrribus ejus.
47:14 Pónite corda vestra in virtúte ejus: * et distribúite domos ejus, ut enarrétis in progénie áltera.
47:15 Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum et in sǽculum sǽculi: * ipse reget nos in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Great is the Lord.
Psalm 47 [9]
47:2 Wielki Pan i chwalebny bardzo * w mieście Boga naszego, na górze świętej Jego.
47:3 Stoi mocno ku radości wszystkiej ziemi góra Syjon, * strona północna, miasto Króla wielkiego.
47:4 Bóg w domach Jego będzie poznany, * kiedy je obroni.
47:5 Albowiem oto królowie ziemi zgromadzili się, * zeszli się wespół.
47:6 Gdy ujrzeli, wraz zdziwili się, zatrwożyli się, wzruszyli się, * drżenie ich dopadło.
47:7 Tam boleści jak rodzącej: * wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsisu.
47:9 Jak słyszeliśmy, tak widzieliśmy w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: * Bóg je ugruntował na wieki.
47:10 Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie Twoje * wpośród kościoła Twego.
47:11 Jak imię Twoje, Boże, tak i chwała Twoja aż do krańców ziemi: * sprawiedliwości pełna jest prawica Twoja.
47:12 Niech się weseli góra Syjon i niech się radują córki judzkie * dla sądów Twoich, Panie.
47:13 Okrążcie Syjon i obejdźcie go, * opowiadajcie na wieżach jego.
47:14 Zwróćcie uwagę na moc jego * i policzcie domy jego, abyście opowiadali w drugim pokoleniu:
47:15 Że takim jest Bóg, Bóg nasz na wieki i na wieki wieków: * On nami rządzić będzie na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 48 [10]
48:2 Audíte hæc, omnes gentes: * áuribus percípite omnes, qui habitátis orbem:
48:3 Quique terrígenæ, et fílii hóminum: * simul in unum dives et pauper.
48:4 Os meum loquétur sapiéntiam: * et meditátio cordis mei prudéntiam.
48:5 Inclinábo in parábolam aurem meam: * apériam in psaltério propositiónem meam.
48:6 Cur timébo in die mala? * iníquitas calcánei mei circúmdabit me:
48:7 Qui confídunt in virtúte sua: * et in multitúdine divitiárum suárum gloriántur.
48:8 Frater non rédimit, rédimet homo: * non dabit Deo placatiónem suam.
48:9 Et prétium redemptiónis ánimæ suæ: * et laborábit in ætérnum, et vivet adhuc in finem.
48:11 Non vidébit intéritum, cum víderit sapiéntes moriéntes: * simul insípiens, et stultus períbunt.
48:11 Et relínquent aliénis divítias suas: * et sepúlcra eórum domus illórum in ætérnum.
48:12 Tabernácula eórum in progénie et progénie: * vocavérunt nómina sua in terris suis.
48:13 Et homo, cum in honóre esset, non intelléxit: * comparátus est juméntis insipiéntibus, et símilis factus est illis.
48:14 Hæc via illórum scándalum ipsis: * et póstea in ore suo complacébunt.
48:15 Sicut oves in inférno pósiti sunt: * mors depáscet eos.
48:15 Et dominabúntur eórum justi in matutíno: * et auxílium eórum veteráscet in inférno a glória eórum.
48:16 Verúmtamen Deus rédimet ánimam meam de manu ínferi: * cum accéperit me.
48:17 Ne timúeris, cum dives factus fúerit homo: * et cum multiplicáta fúerit glória domus ejus.
48:18 Quóniam cum interíerit, non sumet ómnia: * neque descéndet cum eo glória ejus.
48:19 Quia ánima ejus in vita ipsíus benedicétur: * confitébitur tibi cum beneféceris ei.
48:20 Introíbit usque in progénies patrum suórum: * et usque in ætérnum non vidébit lumen.
48:21 Homo, cum in honóre esset, non intelléxit: * comparátus est juméntis insipiéntibus, et símilis factus est illis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Magnus Dóminus et laudábilis nimis.
|
Psalm 48 [10]
48:2 Słuchajcie tego, wszystkie narody, * bierzcie w uszy, którzy mieszkacie na świecie:
48:3 Wszyscy synowie ziemi i synowie człowieczy, * wespół wszyscy, bogaty i ubogi.
48:4 Usta moje będą mówiły mądrość, * a rozmyślanie serca mego roztropność.
48:5 Nastawię do przypowieści ucho moje, * odkryję przy harfie zagadkę moją.
48:6 Czemu się mam bać w zły dzień, * gdy mię ogarnia nieprawość nastających na mnie?
48:7 Którzy ufają w moc swoją * i chlubią się mnóstwem bogactw swoich.
48:8 Brat nie odkupuje, odkupi człowiek, * nie da Bogu ubłagania za siebie.
48:9 I zapłaty na odkupienie duszy swojej: * i będzie się trudził na wieki i będzie żył dalej do końca.
48:11 Nie będzie oglądał zagłady, gdy ujrzy mądrych umierających: * niemądry i głupi razem zginą.
48:11 I zostawią obcym majętności swoje: * a groby ich będą im domami na wieki.
48:12 I przybytkami z pokolenia na pokolenie: * nazwali imionami swymi ziemie swoje.
48:13 A człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, * zrównany został z bydlętami bezrozumnymi i stał się im podobnym.
48:14 Taka jest ich droga, im na upadek, * a potem w mowach swych będą mieć upodobanie.
48:15 Jak owce w otchłani są złożeni, * śmierć pożerać ich będzie.
48:15 I będą panować sprawiedliwi nad nimi rano, * a ratunek ich zaginie w otchłani po sławie ich.
48:16 Wszakże Bóg wykupi duszę moją z mocy otchłani, * gdy mię przyjmie.
48:17 Nie bój się, gdy się wzbogaci człowiek * i gdy się rozmnoży sława domu jego.
48:18 Albowiem, gdy zginie, nie weźmie wszystkiego, * ani zstąpi z nim sława jego.
48:19 Bo dusza jego będzie za życia jego błogosławiona, * będzie cię chwalił, gdy mu dobrze uczynisz.
48:20 Wnijdzie do pokolenia ojców swoich * i aż na wieki nie ujrzy światłości.
48:21 Człowiek, gdy we czci był, nie rozumiał, * zrównany został z bydlętami nierozumnymi i stał się im podobny.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Great is the Lord and greatly to be praised.
|
Ant. Deus deórum. ‡
Psalmus 49 [11]
49:1 Deus deórum, ‡ Dóminus locútus est: * et vocávit terram,
49:1 A solis ortu usque ad occásum: * ex Sion spécies decóris ejus.
49:3 Deus maniféste véniet: * Deus noster et non silébit.
49:3 Ignis in conspéctu ejus exardéscet: * et in circúitu ejus tempéstas válida.
49:4 Advocábit cælum desúrsum: * et terram discérnere pópulum suum.
49:5 Congregáte illi sanctos ejus: * qui órdinant testaméntum ejus super sacrifícia.
49:6 Et annuntiábunt cæli justítiam ejus: * quóniam Deus judex est.
49:7 Audi, pópulus meus, et loquar: Israël, et testificábor tibi: * Deus, Deus tuus ego sum.
49:8 Non in sacrifíciis tuis árguam te: * holocáusta autem tua in conspéctu meo sunt semper.
49:9 Non accípiam de domo tua vítulos: * neque de grégibus tuis hircos.
49:10 Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum: * juménta in móntibus et boves.
49:11 Cognóvi ómnia volatília cæli: * et pulchritúdo agri mecum est.
49:12 Si esuríero, non dicam tibi: * meus est enim orbis terræ, et plenitúdo ejus.
49:13 Numquid manducábo carnes taurórum? * aut sánguinem hircórum potábo?
49:14 Ímmola Deo sacrifícium laudis: * et redde Altíssimo vota tua.
49:15 Et ínvoca me in die tribulatiónis: * éruam te, et honorificábis me.
49:16 Peccatóri autem dixit Deus: * Quare tu enárras justítias meas, et assúmis testaméntum meum per os tuum?
49:17 Tu vero odísti disciplínam: * et projecísti sermónes meos retrórsum:
49:18 Si vidébas furem, currébas cum eo: * et cum adúlteris portiónem tuam ponébas.
49:19 Os tuum abundávit malítia: * et lingua tua concinnábat dolos.
49:20 Sedens advérsus fratrem tuum loquebáris, et advérsus fílium matris tuæ ponébas scándalum: * hæc fecísti, et tácui.
49:21 Existimásti, iníque, quod ero tui símilis: * árguam te, et státuam contra fáciem tuam.
49:22 Intellégite hæc, qui obliviscímini Deum: * nequándo rápiat, et non sit qui erípiat.
49:23 Sacrifícium laudis honorificábit me: * et illic iter, quo osténdam illi salutáre Dei.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. The God of gods.
Psalm 49 [11]
49:1 Bóg nad bogami, Pan przemówił * i wezwał ziemię:
49:1 Od wschodu słońca aż do zachodu: * z Syjonu blask piękności Jego.
49:3 Bóg jawnie przyjdzie, * Bóg nasz, a nie będzie milczał.
49:3 Ogień przed obliczem Jego rozpali się, * a w koło Niego burza wielka.
49:4 Wezwie niebo z góry * i ziemię, aby sądzić lud swój.
49:5 Zgromadźcie Mu świętych Jego, * którzy zawierają przymierze z Nim przy ofiarach.
49:6 I będą opowiadały niebiosa sprawiedliwość Jego, * gdyż Bóg jest sędzią.
49:7 Słuchaj, ludu mój, a mówić będę, Izraelu, a oświadczę ci: * Bogiem, Bogiem twoim Ja jestem.
49:8 Nie będę cię karcił za ofiary twoje, * a całopalenia twoje są przed oczyma Mymi zawsze.
49:9 Nie będę brał z domu twego cielców * ani z trzód twoich kozłów.
49:10 Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, * bydlęta po górach i woły.
49:11 Znam wszystko ptactwo niebieskie * i piękność pól ze Mną jest.
49:12 Jeśli będę łaknął, nie powiem ci, * bo mój jest okrąg ziemi i napełnienie jego.
49:13 Czyż będę jadł mięso wołów, * albo krew kozłów pić będę?
49:14 Złóż Bogu ofiarę chwały * i oddaj Najwyższemu śluby twoje.
49:15 I wzywaj Mnie w dzień utrapienia, * wybawię cię i wielbić Mnie będziesz.
49:16 Ale grzesznikowi rzekł Bóg: * Czemu ty opowiadasz sprawiedliwości moje i bierzesz przymierze moje w usta twoje?
49:17 Przecież ty masz w nienawiści karność * i rzuciłeś słowa moje poza siebie.
49:18 Jeśli widziałeś złodzieja, biegałeś z nim, * i z cudzołożnikami miałeś udział.
49:19 Usta twoje pełne były złości, * a język twój knuł zdrady.
49:20 Siedząc, mówiłeś przeciw bratu twemu, i przeciw synowi matki twojej sidła zastawiałeś: * to czyniłeś, a milczałem.
49:21 Mniemałeś w twej złości, że będę tobie podobny: * skarcę cię i stawię to przed oczy twoje.
49:22 Zrozumiejcież to, którzy zapominacie Boga: * by kiedy nie porwał, a nie będzie, kto by ocalał.
49:23 Ofiara chwały uczci mię, * i ta jest droga, na której mu ukażę zbawienie Boże.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 51 [12]
51:3 Quid gloriáris in malítia, * qui potens es in iniquitáte?
51:4 Tota die injustítiam cogitávit lingua tua: * sicut novácula acúta fecísti dolum.
51:5 Dilexísti malítiam super benignitátem: * iniquitátem magis quam loqui æquitátem.
51:6 Dilexísti ómnia verba præcipitatiónis, * lingua dolósa.
51:7 Proptérea Deus déstruet te in finem, * evéllet te, et emigrábit te de tabernáculo tuo: et radícem tuam de terra vivéntium.
51:8 Vidébunt justi, et timébunt, et super eum ridébunt, et dicent: * Ecce homo, qui non pósuit Deum adjutórem suum:
51:9 Sed sperávit in multitúdine divitiárum suárum: * et præváluit in vanitáte sua.
51:10 Ego autem, sicut olíva fructífera in domo Dei, * sperávi in misericórdia Dei in ætérnum: et in sǽculum sǽculi.
51:11 Confitébor tibi in sǽculum, quia fecísti: * et exspectábo nomen tuum, quóniam bonum est in conspéctu sanctórum tuórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus deórum Dóminus locútus est.
|
Psalm 51 [12]
51:3 Co się przechwalasz ze złości, * który silny jesteś w nieprawości?
51:4 Cały dzień niesprawiedliwość obmyślał język twój, * jak brzytwa ostra czyniłeś zdradę.
51:5 Umiłowałeś złość raczej niż dobroć, * mowę przewrotną raczej niż sprawiedliwą.
51:6 Umiłowałeś wszystkie słowa zatracenia, * języku zdradliwy.
51:7 Przeto Bóg zniszczy cię do końca, * wyrwie cię i wypędzi cię z przybytku twego, i korzeń twój z ziemi żyjących.
51:8 Ujrzą sprawiedliwi i będą się bać, i śmiać się z niego będą, mówiąc: * Oto człowiek, który nie miał Boga pomocnikiem swym:
51:9 Ale ufał mnóstwu bogactw swoich * i przemógł w marności swojej.
51:10 A ja, jak oliwa rodzajna w domu Bożym, * miałem nadzieję w miłosierdziu Bożym na wieki i na wiek wieków.
51:11 Będę Cię wysławiał na wieki, żeś uczynił, * i będę oczekiwał imienia Twego, bo dobre to jest przed obliczem świętych Twoich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. The God of gods even the Lord, hath spoken.
|
℣. De ore leónis líbera me, Dómine.
℟. Et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
|
℣. Z paszczęki lwiéj wyzwól mię Panie.
℟. A od rogów jednorożcowych uniżenie moje.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 1
De Jeremía Prophéta
Jer 11:15-20
15 Quid est quod diléctus meus in domo mea fecit scélera multa? Numquid carnes sanctæ áuferent a te malítias tuas, in quibus gloriáta es?
16 Olívam úberem, pulchram, fructíferam, speciósam vocávit Dóminus nomen tuum: ad vocem loquélæ, grandis exársit ignis in ea, et combústa sunt frutéta ejus.
17 Et Dóminus exercítuum, qui plantávit te, locútus est super te malum: pro malis domus Israël et domus Juda, quæ fecérunt sibi ad irritándum me, libántes Báalim.
18 Tu autem, Dómine, demonstrásti mihi, et cognóvi: tunc ostendísti mihi stúdia eórum.
19 Et ego quasi agnus mansuétus, qui portátur ad víctimam: et non cognóvi quia cogitavérunt super me consília, dicéntes: Mittámus lignum in panem ejus, et eradámus eum de terra vivéntium, et nomen ejus non memorétur ámplius.
20 Tu autem, Dómine Sábaoth, qui júdicas juste, et probas renes et corda, vídeam ultiónem tuam ex eis: tibi enim revelávi causam meam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Contumélias et terróres passus sum ab eis, qui erant pacífici mei, et custodiéntes latus meum, dicéntes: Decipiámus eum, et prævaleámus illi: sed tu, Dómine, mecum es tamquam bellátor fortis.
* Cadant in oppróbrium sempitérnum, ut vídeam vindíctam in eis, quia tibi revelávi causam meam.
℣. Júdica, Dómine, causam ánimæ meæ, defénsor vitæ meæ.
℟. Cadant in oppróbrium sempitérnum, ut vídeam vindíctam in eis, quia tibi revelávi causam meam.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 1
Z Proroka Jeremiasza
Jr 11:15-20
15 Cóż to jest, że miły mój w domu moim czynił wiele złości? izali mięso święte odejmie od ciebie złości twoje, z którycheś się chlubiła?
16 Oliwą obfitą, piękną, rodzajną, śliczną nazwał Pan imię twoje: na głos mówienia wielki się ogień na niéj zapalił, i pogorzały chróściny jéj.
17 I Pan zastępów, który cię szczepił, mówił na cię złe dla złości domu Izraelskiego i domu Judzkiego, które czynili sobie, aby mię draźnili, ofiarując Baalom.
18 Ale ty, Panie, ukazałeś mi, i poznałem: tedy pokazałeś mi sprawy ich.
19 A ja jako baranek cichy, którego niosą na rzeź, a nie poznałem, że myślili na mię rady, mówiąc : Włóżmy drewno w chleb jego a wygładźmy go z ziemie żywiących, i imienia jego więcej niech nie wspomnią.
20 Ale ty, Panie zastępów, który sądzisz sprawiedliwie, a nerek i serca doznawasz, niech ujrzę pomstę twoję nad nimi; bom tobie objawił sprawę moję.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. I have suffered defaming and fear from them that were my familiars they watched for my halting, saying Let us entice him, and prevail against him. But Thou, O Lord, art with me, as a Mighty Terrible One.
* Let them stumble into everlasting confusion, that I may see thy vengeance upon them, for unto thee have I opened my cause.
℣. O Lord, plead Thou the cause of my soul, Thou That art the Redeemer of my life.
℟. Let them stumble into everlasting confusion, that I may see thy vengeance upon them, for unto thee have I opened my cause.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 2
Jer 12:1-4
1 Justus quidem tu es, Dómine, si dispútem tecum: verúmtamen justa loquar ad te: Quare via impiórum prosperátur: bene est ómnibus, qui prævaricántur, et iníque agunt?
2 Plantásti eos, et radícem misérunt: profíciunt et fáciunt fructum: prope es tu ori eórum, et longe a rénibus eórum.
3 Et tu, Dómine, nosti me, vidísti me, et probásti cor meum tecum: cóngrega eos quasi gregem ad víctimam, et sanctífica eos in die occisiónis.
4 Usquequo lugébit terra, et herba omnis regiónis siccábitur propter malítiam habitántium in ea? Consúmptum est ánimal et vólucre, quóniam dixérunt: Non vidébit novíssima nostra.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus Israël, propter te sustínui impropérium, opéruit reveréntia fáciem meam, extráneus factus sum frátribus meis, et hospes fíliis matris meæ:
* Quóniam zelus domus tuæ comédit me.
℣. Inténde ánimæ meæ, et líbera eam, propter inimícos meos éripe me.
℟. Quóniam zelus domus tuæ comédit me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 2
Jr 12:1-4
1 Sprawiedliwyś ty w prawdzie, Panie, gdybych się z tobą spierał: a wszakóż sprawiedliwości będę do ciebie mówił. Czemu się szczęści droga niezbożnych? dobrze się mają wszyscy, którzy przestępują i nieprawość czynią?
2 Wsadziłeś je, i rozkorzenili się: rosną i owoc wydają, bliskoś ty jest ust ich, a daleko od nerek ich.
3 A ty, Panie, znasz mię, widziałeś mię i doświadczyłeś serca mego u siebie: zgromadź je jako trzodę na rzeź i poświęć je w dzień zabijania.
4 Dokądże płakać będzie ziemia, a ziele wszego pola schnąć będzie? dla złości mieszkających na niéj zstrawione jest bydło i ptastwo; bo mówili: Nie ujrzy ostatków naszych.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Boże Izraelski, bom dla ciebie znaszał urąganie: zelżywość okrywała oblicze moje, stałem się obcym braciéj mojéj, * i cudzoziemcem synom matki mojéj.
* Bo mię zawisna miłość domu twego gryzła.
℣. Przybliż się ku duszy mojéj, a wybaw ją: dla nieprzyjaciół moich wyrwij mię.
℟. Bo mię zawisna miłość domu twego gryzła.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 3
Jer 12:7-11
7 Relíqui domum meam, dimísi hereditátem meam: dedi diléctam ánimam meam in manu inimicórum ejus.
8 Facta est mihi heréditas mea quasi leo in silva: dedit contra me vocem, ídeo odívi eam.
9 Numquid avis díscolor heréditas mea mihi? numquid avis tincta per totum? Veníte, congregámini, omnes béstiæ terræ, properáte ad devorándum.
10 Pastóres multi demolíti sunt víneam meam, conculcavérunt partem meam: dedérunt portiónem meam desiderábilem in desértum solitúdinis.
11 Posuérunt eam in dissipatiónem, luxítque super me: desolatióne desoláta est omnis terra, quia nullus est qui recógitet corde.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Synagóga populórum circumdedérunt me: et non réddidi retribuéntibus mihi mala.
* Consumétur, Dómine, nequítia peccatórum, et díriges justum.
℣. Júdica me, Dómine, secúndum justítiam meam, et secúndum innocéntiam meam super me.
℟. Consumétur, Dómine, nequítia peccatórum, et díriges justum.
Gloria omittitur
℟. Synagóga populórum circumdedérunt me: et non réddidi retribuéntibus mihi mala. * Consumétur, Dómine, nequítia peccatórum, et díriges justum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 3
Jr 12:7-11
7 Opuściłem dom mój, ostawiłem dziedzictwo moje: dałem miłą duszę swoję w ręce nieprzyjaciół jéj.
8 Stało mi się dziedzictwo moje jako lew w lesie: puściło przeciwko mnie głos, dlatego je mam w nienawiści.
9 Izali dziedzictwo moje jest mi ptakiem pstrym? Izali ptakiem zewsząd farbowanym? Przyjdźcie, zbierzcie się wszyscy zwierzowie ziemscy, śpieszcie się na pożarcie.
10 Pasterze mnodzy skazili winnicę moję, podeptali dział mój, obrócili część móję rozkoszną w pustynią pustą.
11 Obrócili ją w rozszarpanie, i płakała nademną: spustoszeniem spustoszona jest wszystka ziemia; bo niemasz, ktoby uważał w sercu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The congregation of the people hath compassed me about, but I rewarded no evil unto him that rewarded evil unto me.
* O Lord, let the wickedness of the wicked come to an end, but establish the just.
℣. Judge me, O Lord, according to my righteousness, and according to mine integrity that is in me.
℟. O Lord, let the wickedness of the wicked come to an end, but establish the just.
Chwała pominąć
℟. The congregation of the people hath compassed me about, but I rewarded no evil unto him that rewarded evil unto me. O Lord, let the wickedness of the wicked come to an end, but establish the just.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus: da nobis ita Domínicæ passiónis sacraménta perágere; ut indulgéntiam percípere meréamur.
Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wszechmogący, wieczny Boże, dopomóż nam w taki sposób obchodzić tajemnicę Męki Pańskiej, abyśmy mogli dostąpić odpuszczenią grzechów.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|